Een nieuw tijdperk, lieve zanger(es)
juli 2021
Na 14 jaar heb ik afscheid genomen van het VocalTeam. Dat team was altijd mijn droom. Collega’s met dezelfde visie, intervisie, samen trainen en zo nog meer leren. Een onvergetelijke periode vol mooie en soms ook pittige momenten. Ik ben iedereen ontzettend dankbaar die samen met mij Vocalized gebouwd heeft tot het merk wat we nu zijn, en voor de hechte vriendschap die in de loop van de tijd is ontstaan.
Tijd voor een nieuwe fase. Solo. Tijd om nog beter in kaart te brengen wat ik te doen heb en waar mijn onderscheidende kracht ligt. Vocal coach en/of zangdocent is immers een vrij beroep en de markt in Nederland is groot.
Ik hou van hard werken, en van uitwisseling op de juiste laag met artiesten, zangers, singer songwriters en getalenteerde amateurs. Ik verkoop geen vocal coaching. Ik verkoop bewustzijn. Ik wil zangers coachen die actief werken aan hun doel in het werkveld. Zoveel hebben talent, willen groeien en hebben iets te melden. Slechts enkelen dóen het ook. 99% overgave is geen overgave. Ik ga voor 100%. Dat is de doelgroep.
Ik sta voor veiligheid, discretie, humor en intuïtie. Voor kennis van het zenuwstelsel en het brein wat aanstuurt hoe we leren én afleren. Ik ben gespecialiseerd in stemklachten, verbinding en analyse. Niet in de laatste plaats sta ik voor humor en ervaring.
Zingen is ambacht. Het is iets natuurlijks. Daarom werk ik het liefst termenvrij, maar spreek desgewenst jouw taal (methodieken). Ik begeleid op piano zodat een liedje muziek blijft. En ik heb de allerbeste logopediste in huis, met wie ik Vocalreset® ontwikkelde. Samen met Loes kan ik bijna alles.
Ambitie = mooi.
Ambitie + Actie = Vocalized.
Bam!
Ain’t no mountain high enough
18 jan 2023
Afgelopen weekend zocht ik oude vrienden op (wat erg gezellig was), waaronder mijn vocale mentor Maria Rondèl. Op haar verzoek plaats ik de foto niet. Maar we hadden een mooi gesprek, 24 jaar na mijn eindexamen. Ze schreef een leuk boek, ik kocht het, las het, en schreef haar een handgeschreven brief van drie kantjes. Vervolgens belde ze me, bestelde mijn boek, schrok even van wat er in de tussentijd allemaal was gebeurd, en nodigde me uit bij haar in de Beemster.
Ik prijs me gelukkig dat ik van haar hoofdvaklessen én methodieklessen kreeg. Maria, inmiddels 80 en nog steeds zelfstandig wonend en werkend (!), kan eindeloos vertellen over het vak. Ze is klassiek geschoold, leidde talloze artiesten op en was de Nederlandse grondlegger van The Belting Voice, het onderwerp waar ik uiteindelijk op afstudeerde. Daarnaast studeert ze nog dagelijks en blijft ze zich verdiepen in de zangkunst met stijlbesef en een open mind. Lesgeven en coachen is een vak. Zo leerde ze me. Ik had al op jonge leeftijd veel interesse in lesgeven en na mijn cognitieve revalidatie na het ongeluk werd deze roeping alleen maar groter. Los van anatomie, werkwijze, inzichten, didactiek en het sociale aspect leerde Maria haar studenten ook om een handtekening te creëren in de leerstijl. Het leerplan vond zij essentieel omdat het de docent bewust maakt van de uitwisseling. Coachen is geen kunstje. Je doet het met hart en ziel, maar je hoeft niet aardig gevonden te worden. (Dat kreeg ik op de Rockacademie ook wel eens terug van mijn studenten, dat ze me streng vonden). Je traint vocalisten en behartigt hun belangen. Tegelijkertijd word je onvermijdelijk ook een vertrouwenspersoon. Daarom moet je jezelf als coach ook goed kennen, en loyaal aan jezelf blijven. Anders kun je dit werk niet volhouden.
Ik hou er enorm van om kennis door te geven. De kennis die ik oa van Maria heb gekregen, en tevens de kennis opgelsloten in de handtekening die ik in de loop der jaren heb leren zetten. Daarom nodig ik iedereen die meer wil weten over de stem, de werking, coachen/lesgeven (of het verschil ertussen), stemklachten en revalidatie, stemonderhoud, effectieve persoonlijke stemtraining, toonsoorten, samenspel, interpretatie, energiemanagement (sensitiviteit) of songwriting uit voor de VocalTalk van 12 februari. Een hele dag jezelf onderdompelen in het vak. Want dat is het. Er is ruimte voor jouw specifieke vragen en wensen. Er is tijd om dingen uit te proberen, samen te werken. En te zingen natuurlijk. Deze dag is tijdelijk in de aanbieding, en inclusief lunch en verzorging. https://www.facebook.com/events/679731950244289
We kletsten, onder het genot van een glaasje “prima Bordeaux” zoals ze zei, die ik voor deze gelegenheid niet wilde afslaan, tot de zon onder ging achter het omringende weiland. Na een hilarische fotosessie aan de vleugel waar we samen nog wat oude classics hebben gezongen ging ik voldaan naar huis. Het was een onvergetelijk, gelijkwaardig gesprek vol interesse, uitwisseling en wederzijdse inspiratie. En zo zie je maar weer dat in de tijdloosheid niets verandert. Als het maar écht is. En als het maar veilig is. Want zonder gevoel van veiligheid kan een mens niets leren. En dit was echt en nog steeds veilig. Dankbaar ben ik voor haar vakkennis én mens-zijn. Daar reed ik (gezongen) na al die jaren graag al die kilometers voor. Als mijn oud-studenten later zo op hun opleiding bij mij kunnen terugkijken dan teken ik ervoor. 
Happy summer!
8 juli 2022
Lieve vocalist,
De zomerstop is ingegaan bij Vocalized na een te gek concert gisteravond wat we afsloten met een traditioneel glaasje cava. Afgelopen jaar genoot ik van talloze zangers en zangeressen. Ieder met hun eigen vragen, onzekerheden maar ook hun eigen pijlers en authenticiteit. Oud-leerlingen studeerden af aan de Rockacademie, we klommen met z’n allen uit de Corona crisis, en leerden weer te vertrouwen op het waaien van de wind. Meebewegen. Met dat wat het leven van je vraagt. Ik coachte in privésessies, in de Arena Masterclass met Loes, en op mijn geliefde berg in Spanje zag ik boeiende processen en zag ik mensen oprecht veranderen in 4 dagen tijd.
Ik hou van mijn vak. Van het onsaaie karakter ervan. Van de kleurrijke mensen. De gave stemmen met dito ideeën. Van het knetterhard werken vanuit mijn ziel.
Ik trek me terug om te rusten, te schrijven, te laten zijn en te genieten van lange inspirerende zomeravonden. Ik wens je een prachtzomer en zie je daarna heel graag (weer). Inschrijven of verlengen kan gewoon via de website. Begin september ga ik weer plannen.
Dikke tip voor de ZZP’er: Vergeet niet om je PPO subsidie-budget aan te vragen voor flexibele vocal coaching of een Vocaltrip (onder de noemer vocal coaching). Het tarieven-overzicht voor je aanvraag vind je onderaan op de website.
Heb het heel fijn. Santé en geniet van de zon!
Babz.Een ode aan Margriet
31 dec 2022
Lieve Margriet,
Wie kan er glansrijk die hoge E even opknallen? Barbara. Doe es een gooi. Dat was in Wisseloord, waar ik ineens koortjes voor je in mocht zingen.
Vijf jaar was je een van mijn hoofdvakdocenten op het conservatorium. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het altijd koek en ei was. Je was vaak afwezig en ik vond daar wat van. Desondanks vonden we een manier om elkaar te begrijpen en te respecteren. Je leerde me voornamelijk over harmonie en ligging, je mooie verhalen uit het vak. Zoals de verhalen over je vader, de accordeon, artisticiteit versus commercie en het belang van zingen in de juiste toonsoort. Soms kreeg ik ook een compliment, vanuit het niets. Of mocht ik een half uur langer blijven. Je noemde dat nooit ‘inhaalles’ maar het was een privilege en ik was er blij mee. Ik was een van de studenten die in de Jaarbeurs met je mocht optreden. Je had vergeten je Mickey Mouse horloge af te doen. Dat was humor, bij een galajurk. Je lag er dubbel om. De laatste tien jaar hadden we best vaak contact via Facebook. Je sprak je trots uit, was warmer dan ooit in je communicatie en overwoog zelfs nog om mee naar Spanje te gaan. Ook vertelde je enthousiast over je koorprojecten die je zo aan het hart gingen en over Lola. Nu ben je er niet meer. Ik prijs me gelukkig dat ik je gekend heb. Gek genoeg was ik vlakbij het Zaanse toen ik het nieuws vernam. Maarten en familie en vrienden wens ik alle sterkte. Ze was me er eentje. Limited edition. Rust zacht. 
Gerard Boontjes
10 dec 2022
Gerard Boontjes is niet meer. De man die altijd glimlachte, en altijd tijd maakte omdat hij mensen ZAG. Die echt luisterde (al praatte hij zelf ook graag 
) en dacht in mogelijkheden. Een paar maanden nadat we thuis kwamen uit het ziekenhuis belde hij of ie langs mocht komen om Reza en Cleo te zien. En zo wandelden we een rondje en was het geen seconde stil. Ook vroeg hij me een keer uit eten voorafgaand aan een Showcase in 013. Vanuit oprechte interesse, al praatten we die avond voornamelijk over wijn en het begrip toeval. Best intens. En die wijn dronken we ook. Ik zal nooit meer een Chileense cabernet sauvignon drinken zonder aan hem te denken. De mooie jaren dat ik mocht coachen op de Rock en het conservatorium zijn een op een aan hem verbonden. Annelies en familie, vrienden en collega’s wens ik alle sterkte. Hij was me er eentje. Dank voor alles, Mister Beans. Ik drink vanavond een wijntje op jou. Je weet wel welke.
) en dacht in mogelijkheden. Een paar maanden nadat we thuis kwamen uit het ziekenhuis belde hij of ie langs mocht komen om Reza en Cleo te zien. En zo wandelden we een rondje en was het geen seconde stil. Ook vroeg hij me een keer uit eten voorafgaand aan een Showcase in 013. Vanuit oprechte interesse, al praatten we die avond voornamelijk over wijn en het begrip toeval. Best intens. En die wijn dronken we ook. Ik zal nooit meer een Chileense cabernet sauvignon drinken zonder aan hem te denken. De mooie jaren dat ik mocht coachen op de Rock en het conservatorium zijn een op een aan hem verbonden. Annelies en familie, vrienden en collega’s wens ik alle sterkte. Hij was me er eentje. Dank voor alles, Mister Beans. Ik drink vanavond een wijntje op jou. Je weet wel welke. Een open blik
23 sep 2022
Op 12 september eindigde mijn bergseizoen voor dit jaar. Ik kom al zo’n 12 jaar op de berg. Alle vocal trips van Vocalized vinden daar plaats. Iedere groep wordt zorgvuldig samengesteld. Ieder concept steeds liefdevol aangepast. Naast Vocalreset®, Vocalresponse en Vocalgrip lanceerde ik dit keer een nieuw concept. Een samensmelting van vocal coaching en levenskunst. Want het leven is mooi en kan zoveel makkelijker. Het startte als Vocalgoals en eindigde met een nieuwe naam: Shift.
Nou ben ik altijd heel dankbaar en enthousiast voor alles wat ik op La Miana mag en kan doen. Maar deze editie ging overal overheen. Het concept bleek een schot in de roos en ik merkte dat de synergie nog dieper doorwerkte in stem, performance, persoonlijke ontwikkeling en bewustzijnsfrequentie. Het heeft me oprecht geraakt dat ik exact de juiste woorden vond. Zodat 6 stemprofessionals ieder op hun eigen manier een vertaling konden maken naar wat zij te doen hadden. Niet alleen het resultaat maar ook de reis er naar toe was een indrukwekkende gebeurtenis. Er werden veel levensthema’s aangeraakt, maar zonder dat het heftig of onwerkbaar was. Er werd prachtige kunst geboren. Mensen verrasten zichzelf. Eef vertelde dat ze vanaf de zijlijn hoorbaar en voelbaar een verschil opmerkte. Alles kwam samen in ‘Het concert van je leven’. Wat een aaneenschakeling van magie was dat dan…
In het voorjaar ga ik opnieuw deze Shift trip aanbieden op La Miana. Maar zolang wil ik niet wachten. Daarom organiseer ik dit nieuwe concept in workshopvorm, namelijk als ‘Avond Shift. Op 8 november ga ik aan de hand van een lezing, verhalen, voorbeelden, vocal training en liedjes de uitwisseling aan met zangers/zangeressen die het verband zien tussen hun skills, succes, levensgeluk of persoonlijke groei. Thema’s als onzekerheid, angst, (keuze)stress, sensitiviteit en energiemanagement komen aan de orde.
. Maar zolang wil ik niet wachten. Daarom organiseer ik dit nieuwe concept in workshopvorm, namelijk als ‘Avond Shift. Op 8 november ga ik aan de hand van een lezing, verhalen, voorbeelden, vocal training en liedjes de uitwisseling aan met zangers/zangeressen die het verband zien tussen hun skills, succes, levensgeluk of persoonlijke groei. Thema’s als onzekerheid, angst, (keuze)stress, sensitiviteit en energiemanagement komen aan de orde.Trips in 2023:
Shift: juni 2023, datum volgt asap!
Vocalreset® met Loes Selten en mijzelf: 27 augustus t/m 1 september (zie evenement op Facebook of ga naar www.vocalreset.nl)
De Sterrentas
28 aug 2022
Wie mij een beetje kent weet dat mijn hoofd werkt met zogenaamde ‘laatjes’ als gevolg van mijn rijke leven. Ik organiseer, leef, werk, reis en besta bij de gratie van genoemde volgordes. Wanneer ik iets niet goed heb verstaan of gelezen verdwijnt dat nooit meer van mijn harde schijf. Ik zal elke associatie met het onderwerp in kwestie ‘langs het laatje’ moeten om in het volgende laatje te komen. In de tijd dat ik écht niet op woorden kon komen, woorden verwarde of ze zag en niet uitgesproken kreeg (topscoorder, snapchat etc.) was dit best hilarisch.
Ik denk nog geregeld dat het zo onlogisch is dat ik vocal trips ben gaan organiseren. Als je het mijn oude jeugdvriendinnen vraagt zullen ze je vertellen hoe verbaasd ze waren dat ik überhaupt mee terugkeerde na de eerste Tienertour. Mijn gevoel voor richting en logica, inschattingsvermogen en motoriek was niet bepaald ontwikkeld en zo stond ik ineens in Hendrik-Ido Ambacht in plaats van in Zwolle. (Maar hey, ik kon weer andere dingen, en het was nooit saai). En de meeste mensen met reisinteresse willen meer van de wereld zien. Ik heb die behoefte nooit gehad. Er staan nog drie bestemmingen op mijn bucket list en als ik die om welke reden dan ook niet zie dan heb ik daar ook vrede mee.
Groot ontzag had ik voor de mensen die de ogenschijnlijk logische volgorde op de luchthaven konden onthouden. Als ik het net dreigde te snappen staarde ik na een toiletbezoek gedesoriënteerd de enorme ruimte in. Me concentrerend op het vorige laatje, om vervolgens mijn medereizigers op slechts 4 meter afstand te zien gebaren dat ze daar waren. Een vriendin van mij noemt het ‘coördinatieblindheid’ en in mijn ogen dekt dat absoluut de lading.
Inmiddels kan ik het. Op mijn eigen manier. Zonder paniek of stress en zelfs met plezier. Want ik heb een eigen systeem. Als we op vakantie gaan en iemand vraagt: ‘Eh, mijn oplader en zorgpas, waar zijn die?’ of ‘oeh, is er een zakdoekje?’ of ‘paracetamol hebben we niet bij de hand zeker…’ of ‘shit ik heb mijn zonnebril laten liggen’ heb ik één antwoord: In de Sterrentas! De Sterrentas ligt altijd voor in de auto. Voor vertrek stem ik af wat erin moet, via eindeloze laatjes en eindeloos op en neer lopen. Als het moet tover ik er een konijn uit als was het een hoge hoed. Maar het is geen hoge hoed. Het is: een tas met sterren erop. Aanvankelijk was het een kleurrijke schoudertas van Scapino met een rits. Toen de tas overleed na eindeloos uitwassen en het vervangen van de rits was ik verdrietig. Ik zocht naar een nieuwe Sterrentas. Maar niks voelde zoals mijn oude Sterrentas. En toen was het HalfMamadag 2020. Janne, Willem en Sjoerd ontwierpen een nieuwe Sterrentas en regelden zelfs een rits. Uitzinnig van vreugde probeerde ik hem uit en inmiddels is de tas ingeburgerd bij de vocal trips en vakanties van De Verhoofjes.
Op vakantie is er nog een tas met een eigen systeem, en dat is de Huttopiatas. De tas vertegenwoordigt de natte cel, verzorgingsproducten en dingen die je nodig zou kunnen hebben zoals een scheerlijn, wasknijpers, pennen, oordopjes, naald en draad of Vanish. Maar dat, lieve kinderen, is weer een ander verhaal.
Pink houdt ook van jou
27 mei 2022
Als je er over nadenkt is het eigenlijk heel onnatuurlijk dat we onzeker zijn over een eigen interpretatie van een song. Een cover of zelfs als het om onze eigen liedjes gaat. Hoe selecteren we het repertoire wat we kiezen om onze skills en performance te verbeteren? We vinden iets gaaf, tof of bijzonder. Maar als we het gaan imiteren is het niet meer gaaf, tof of bijzonder. Dan zijn we een copy cat. De lijn tussen het nastreven van dat wat je inspireert of domweg kopiëren is flinterdun.
Draai het eens helemaal om: hoe awkward zou het zijn als je exact dezelfde keuzes zou maken als bijvoorbeeld Pink? Dezelfde toonsoort, tempo, stijl, arrangement en daaruit voortvloeiend dus ook dezelfde sound, dynamics, buigingen etc. Dát zou pas super onlogisch en onnatuurlijk zijn. Want jouw leven, afkomst, lichaam en ziel hebben niets met dat van Pink te maken. En toch klampen we ons vast aan het voorbeeld. Vanuit bewondering maar ook vanuit oordeel en angst om niet te voldoen.
Onderliggend zeggen we dus tegen onszelf: ja, maar zij is Pink. Zij is te gek. Zij kan dit. Ik kan dit niet.
Stel, hypothetisch: we slagen erin om het op exact dezelfde manier te zingen als Pink, dan zijn we nog steeds niet tevreden. Omdat we iets missen. In de subtekst. En pas dán komt de aap uit de mouw: wat ik doe is een lege huls. Ik imiteer haar interpretatie.
Met andere woorden: zonder toevoeging van je unieke zijn, jouw speciale sausje, jouw perspectief van het verhaal, zul je met al je effort het liedje én de reden voor het liedje, alsnog niet dienen. Grote kans dat dit je alleen maar onzekerder maakt. Omdat het op deze manier een kunstje wordt. Maar zingen is een kunst. En jij bent een kunstenaar.
Dus werk aan je improvement, maar altijd bewust in verbinding met jezelf. Met jouw unieke geluid. Met jouw verhaal. En eer dat. Blijf niet zeggen dat het niet voldoet. Dat dient geen hoger doel en het maakt je geen betere vocalist.
Als je aanwezig bent in wat je doet en weet waarom je het liedje wil zingen dan kun je nooit een gebrek aan interpretatie hebben. Als jij vertrouwt op je muzikaliteit en personality met alles wat er is en alles wat er niet is, dan wil Pink wellicht wel een liedje van jou opnemen.
Here’s to life! #22
15 maart 2022
Pas vroeg iemand: wanneer ben jij jarig? De zomer kan mij nooit lang genoeg duren (september) en ik VIER het leven (4). Dat doe ik iedere dag. Dingen zijn niet vanzelfsprekend. Het leven is een aaneenschakeling van wonderen. Veerkracht en incasseringsvermogen houden je in het huidige moment bij traumatische ervaringen. We kunnen als mensen zoveel hebben, zoveel verdragen. We kunnen zoveel verder gaan dan we zelf denken. Een onuitputtelijke gretigheid om grenzen te blijven verleggen is het beste medicijn bij welke tegenslag dan ook. Mensen vallen om. Maar ze laten zich niet uit het veld slaan. Ze staan weer op. Om de mooiste versie van zichzelf te creëren. Het intrinsieke besluit om telkens weer op te staan getuigt van een vitale geest. Ook als je fysieke hinder ondervindt. Je kan niet naar het licht zonder je schaduw mee te nemen.
Vandaag vier ik mijn tweede verjaardag. 22 jaar geleden reed ik tegen een boom. Met ongeveer 90 km per uur. Op 15 maart vier ik het leven. Extra. Omdat ik weet dat het elk moment gedaan kan zijn. Exact op de datum. Niet op een andere dag omdat dat ‘beter uitkomt’. Als je weet wat echt belangrijk is dan denk je daar niet over na. Je denkt niet in vorm of vult niet in dat de zondag ‘beter uitkomt’. Het is. Als het 15 maart is. Vier je het vandaag met me mee? Want het is feest!
Gelukkig heb ik het ongeluk nooit geankerd aan autorijden of deelnemen aan het verkeer. Toen ik weer mocht en kon rijden heb ik geen last of herbelevingen gekend. Ik kan zelfs weer bij Twan achterop de motor (dat kon vroeger niet door het gewicht van de helm en mijn crappy evenwicht). Ik hou zelfs enorm van autorijden. Het geeft me een gevoel van autonomie, vrijheid en mogelijkheden. Als we op vakantie gaan dan begint het al als we de oprit afrijden. En ik ben nog altijd dol op onze Volvo V70. Het Volvomeisje is gebleven. (Ik zat destijds in mijn Volvo Amazon uit 1967). Ik heb wel moeite gehad met het wrak wat bij mijn ouders in het bakhuis stond. De auto was total loss door een scheef chassis. Iets wat de ANWB man maar niet kon verkroppen. Omdat een Amazon nog altijd een gewilde oldtimer is hebben we de auto in onderdelen verkocht. Hij stond onder een zeil. Praktisch onzichtbaar, maar toch. Ik wist dat ie er stond. Het wrak werd steeds kleiner tot het er niet meer stond. Dat voelde dan ook weer raar, om afscheid te nemen van de vorm onder dat zeil. Maar het heeft me ook geholpen als metafoor. Dingen veranderen. En je bent elk moment weer onderdeel van een nieuwe situatie.
En zo prakkiseer ik jaarlijks over die tijd. Over de invloed die het op me gehad heeft en soms nog steeds heeft. Maar ik identificeer mezelf niet meer met die jonge vrouw in die auto. Ik was het, absoluut, maar ik ben haar niet meer. Het is een half leven geleden. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. En ik probeer nog elke dag de mooiste versie van mezelf te creëren. Bewust. Met al mijn aardig- en eigenaardigheden. Het feit dat ik dat kan en mag zorgt ervoor dat ik het doe. Dat ik het wíl doen. All changes come through action.
Wees verliefd, wees verliefd op het leven. Deel je dromen en je wensen. Gun jezelf de wereld. Ze ligt aan je voeten. Strik erom.
Gezondheid!
Babz.Continuïteit
7 feb 2022
De wereld gaat langzaamaan wat verder open. Er wordt weer gerepeteerd, er is (hetzij minimaal maar toch) perspectief op voorstellingen, shows en festivals. Sommigen zingen zo weer aan. Ogenschijnlijk moeiteloos. Andere artiesten ervaren verminderde soepelheid, vermoeidheid en een heel groot vraagteken bij waar te beginnen. Uiteraard doen we niet aan opbouwen want hey, we know the drill. “Dit kon ik altijd, dus dat moet nu ook kunnen”. We lijken net mensen. Ik ken het zelf ook: het willen opgaan in alle liedjes waardoor je ooit bent gaan zingen. Knetter-onverantwoord, uren en een stuk. Dus ik gun mezelf af en toe een speelkwartiertje en plak er dan een korte, functionele cool down achteraan. Vroeger toen ik 14 was, studeerde ik uren. Moeiteloos. Soms op een heel album maar soms ook op één song. Ik begon om 15.00u als ik uit school kwam, ging om 18.00u even eten en stopte om 21.00u na herhaaldelijk en dwingend vragen van de familie beneden. Mijn stem nog zwaar in de groei, hormonen all over the place, nul techniek. Dag in, dag uit. Avec plaisir.
Zelf ben ik er van overtuigd dat het gebrek aan kennis én het gebrek aan angst maakte dat ik alles kon. Vanaf het moment dat ik zangles kreeg ging ik over zingen nadenken. Op het conservatorium werd dat nog eens onder een vergrootglas gelegd. Ik heb meerdere malen stemproblemen gehad tijdens mijn studie. Dankzij mijn fantastische logopediste Ellen Joosten die destijds al wist hoe belangrijk een veilige omgeving was en mijn doorzettingsvermogen ben ik daar uitgekomen. Aan mijn zangdocenten heb ik in dat opzicht vrijwel niets gehad. Dat is niet heel raar. Er was weinig tot geen kennis op dat vlak bij zangdocenten en mede daardoor heerste er een taboe op stemproblematiek. Het paste niet in de tijdsgeest noch bij de personen om het antwoord “Ik weet het niet” te geven. “Jij wordt nooit een zangeres met dit labiele instrument”. “Jij hebt een moeilijke stem”. “Je stem sluit niet, je bent hees en dat is een groot probleem”.
Inmiddels weten we dat verminderde sluiting bij het grootste deel van alle vrouwenstemmen voorkomt. In die tijd sprak men van 70% en tegenwoordig van 90%. De KNO arts schreef een brief met het ‘vonnis’ en door grondige uitleg van mijn logopediste leerde ik de terminologie begrijpen en ging ik op zoek naar een oplossing. Twee keer ben ik genezen van noduli (stemknobbeltjes) en een keer ben ik geopereerd aan een hematoom op mijn stemplooi (stress na mijn auto ongeluk). Door de body in de stem die veroorzaakt wordt door trilling in de eerste plaats (sluiting komt daarna) terug te vinden, de connectie met het lijf en de oerovertuiging dat ik wel degelijk zangeres zou worden heb ik mezelf terug geknokt in het werkveld. Onlangs mocht ik na twee keer Covid en veel laryngitis toch prachtige, stevige, witte, sluitende (!) stemplooien zien. Vroeger zag het er daar heel anders uit. Een mooie bevestiging op mijn visie. Ik voelde me verrukt en enthousiast en was tegelijk geraakt. Het was helend.
Artiesten die mij kennen als vocal coach weten dat ik vaak vragen stel over het mentale deel van zingen. Want veel issues hebben niets met techniek of zelfs met zingen te maken. Maar alles met veiligheid, hoe jij in het leven staat en hoe je zenuwstelsel werkt. Omdat dat de aansturing is van álles en dus ook je vocal skills. Zing je vanuit vertrouwen of vanuit angst? Zing je om iets te bewijzen of zing je omdat je niet anders wilt? Wat ben je gaan geloven along the way en waardoor? Als je dit helder hebt kun je leerdoelen concretiseren en werken aan meer grip. Door heel goed te luisteren naar de meest minuscule verschillen leer je je gangen kennen als vocalist. Vocalisten zijn zeer volhardend, übergevoelig met een groot (werk)ego, mega-onzeker, maar ook grappig en vol zelfspot en vreselijk warm en gul als ze zich veilig en gehoord voelen. Hoe lang je zingt is niet bepalend voor hoe fijn je zingt. Hoe goed je zingt ook niet. Het is de continuïteit die vertrouwen geeft in het ambacht. Het is de overgave in de onvolmaaktheid die je de kracht geeft. Want als je niets verdedigt heb je ook niets te verliezen.
Zorg voor continuïteit op een manier die bij je past. Studeer liever twee keer een kwartier per dag of om de dag gericht (wat wil je versterken in je stem?) en zing daarnaast nog zoveel als voor jou goed voelt, maar sla je training niet over. Al ben je doorwinterd artiest, stemprofessional, ken je alle klappen van de zweep… onderhoud is preventief helend, mentaal versterkend en het meest effectief in welke situatie dan ook. Bewust zingen is iets anders dan ‘checken of ik het nog kan’ of ‘checken of ik het alweer kan’. Met andere woorden: Maak van het einde van deze lockdown geen lockup door jezelf te overvragen. Hou je stem te vriend. Wees zacht voor jezelf. Houd jezelf én je stem veilig.
Nice and steady. 
