Een ode aan Margriet

Een ode aan Margriet

31 dec 2022

Lieve Margriet,

Wie kan er glansrijk die hoge E even opknallen? Barbara. Doe es een gooi. Dat was in Wisseloord, waar ik ineens koortjes voor je in mocht zingen.
Vijf jaar was je een van mijn hoofdvakdocenten op het conservatorium. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het altijd koek en ei was. Je was vaak afwezig en ik vond daar wat van. Desondanks vonden we een manier om elkaar te begrijpen en te respecteren. Je leerde me voornamelijk over harmonie en ligging, je mooie verhalen uit het vak. Zoals de verhalen over je vader, de accordeon, artisticiteit versus commercie en het belang van zingen in de juiste toonsoort. Soms kreeg ik ook een compliment, vanuit het niets. Of mocht ik een half uur langer blijven. Je noemde dat nooit ‘inhaalles’ maar het was een privilege en ik was er blij mee. Ik was een van de studenten die in de Jaarbeurs met je mocht optreden. Je had vergeten je Mickey Mouse horloge af te doen. Dat was humor, bij een galajurk. Je lag er dubbel om. De laatste tien jaar hadden we best vaak contact via Facebook. Je sprak je trots uit, was warmer dan ooit in je communicatie en overwoog zelfs nog om mee naar Spanje te gaan. Ook vertelde je enthousiast over je koorprojecten die je zo aan het hart gingen en over Lola. Nu ben je er niet meer. Ik prijs me gelukkig dat ik je gekend heb. Gek genoeg was ik vlakbij het Zaanse toen ik het nieuws vernam. Maarten en familie en vrienden wens ik alle sterkte. Ze was me er eentje. Limited edition. Rust zacht. 💎✨️